Borstvoeding door een verloskundige

Borstvoeding geven; iets waar je als verloskundige misschien wel als vanzelfsprekend aan begint. Zo begon ook ik, Annemieke. In de voorgaande weken hebben jullie kunnen lezen over mijn zwangerschap, bevalling en kraamtijd. Vandaag tijd voor de borstvoeding door een verloskundige.

Dromen over borstvoeding

Ik droomde er altijd van dat ik borstvoeding mocht geven. Het eerste uur na de bevalling heerlijk met die kleine bloot op mijn borst, voor de eerste keer aanleggen en alleen maar kijken in zijn mooie ogen. Zo ging het dus niet… Dat eerste uur heb ik Sam alleen maar aangeraakt met een zeil ertussen. Ik voelde dat hij warm was, maar hoe zacht zijn nog natte huid was, geen idee. Vijf minuten heb ik hem gezien in de eerste 2 uur na de bevalling. En, hoe dankbaar ik ook ben voor die vijf prachtige minuten, dat is niks vergeleken bij wat ik ooit droomde.

Borstvoeding en kolven

Dapper begon ik met kolven, zodra daar tijd voor was. Gelukkig weet ik als verloskundige dat de meeste vrouwen de eerste keren niks produceren. Prima dus. Dit was enkel om de productie te stimuleren, dus dat deed ik. Hoe vaak ik die eerste dag gekolfd heb, weet ik niet meer. Wat ik nog wel weet, is dat ik zo moe was. Kapot, uitgeput. ’s Avonds, rond een uur of 21.30 uur, kolfde ik nog één keer voor de nacht. Waarom ik dat nog weet? Niels schudde mij zachtjes wakker met de vraag of ik niet in slaap zou vallen. Ondertussen bungelde mijn hoofd omlaag en mijn rechterhand met daarin het kolfflesje los van mijn borst. Moe dus…

Omdat op dag 2 nog steeds geen productie te bekennen was (wat dus eigenlijk heel normaal is), ben ik ook begonnen met handkolven. Hiermee zag ik toch echt de eerste druppel! Het was er maar één, maar… dat was tenminste iets. Dat deze druppel sneuvelde voor hij Sam kon bereiken, mocht de pret niet drukken.

Lactatiekundige begeleiding

De lactatiekundige kwam meekijken met kolven, om te zien of dat goed ging. Even stoeien met de juiste maat kolfschild en het voor mij beste programma, maar daar verschenen gouden druppels borstvoeding. Vier milliliter! Wij deden een dansje! Althans, in gedachte. Dat echte dansen zat er door mijn keizersnede natuurlijk nog niet in. Met een spuitje hebben we zoveel mogelijk van die druppels aan Sam gegeven.

Op dag 3 heb ik tijdens het buidelen Sam aan de borst gelegd. Waarvan iedereen zei dat hij hiervoor nog te klein en te jong zou zijn, hij deed het. Tot nu toe deed hij alles goed, dus dit varkentje waste hij ook. Met een mooie grote hap nam hij zijn eerste teugen. Ook al hield hij dit nog maar een paar minuten vol, hij deed het en stimuleerde hiermee mijn productie. Natuurlijk kolfde ik daarnaast iedere 2 à 3 uur en hierdoor kreeg Sam per voeding iets van mijn borstvoeding. Het was soms 2cc, soms 6cc, maar het was iets.

Na overplaatsing na het Alrijne, kwam ook daar de lactatiekundige meekijken. Ook nu stoeiden we met de juiste maat kolfschild, maar de productie nam met de dag iets toe. Ik had nog niet genoeg productie om Sam volledig te voorzien van zijn voedingen, maar elke voeding was geheel of gedeeltelijk mijn borstvoeding. Natuurlijk kwam er die eerste week een moment dat ik voldoende kolfde en dat was ook het moment dat bij mij een ontzettend lief aanbod binnenkwam.

Donormelk

Zodra ik op deze pagina mijn bevalling kenbaar maakte, kreeg ik het volgende bericht.

“Ik neem aan dat de kleine nog niet echt zelfstandig kan drinken, maar mocht je melk nodig hebben: in de vriezer ligt er zo’n 10 liter voor je klaar. Hopelijk kan hij snel bij jouzelf drinken.”

Op dat moment produceerde ik voldoende en heb ik met dit aanbod niets gedaan.

Op dag 12 openden ze de wond van mijn keizersnede en op dag 13 werd een CT scan gemaakt. Een CT scan met contrastvloeistof betekende dat ik 24 uur lang mijn borstvoeding moest weggooien. Au, dat doet pijn, heel veel pijn. Ik heb het niet zelf gedaan, maar ik was erbij toen die flesjes waar ik keihard voor gewerkt had, werden omgekeerd boven de wasbak. Ik kon wel janken! Gelukkig had ik in de dagen ervoor een kleine voorraad aangelegd en deze was precies genoeg om Sam te blijven voorzien van al zijn voedingen. Voorraad weg, maar gelukkig was het niet nodig om aan te vullen met kunstvoeding.

Borstvoeding door een verloskundige

Borstvoeding door een verloskundige gaat duidelijk niet over rozen. Daar kwam de borstontsteking om de hoek kijken. Die zat nog niet in het rijtje tegenslagen, dus dat kon er ook nog wel bij. Eén dag voor Sam naar huis kwam, kreeg ik een borstontsteking. Die borst ging in 1 nacht van 60-80cc per keer, naar nog maar 10cc. Zo’n ontsteking doet echt flink zeer, je voelt je beroerd en dan komt er ook nog eens bijna niks uit. Hoe frustrerend is dat! Ik had weer een kleine voorraad terug opgebouwd, dus dat kwam mooi uit.

Mijn productie steeg terug tot ongeveer 450cc per dag, maar ondanks alle inspanning, bleef het hierbij. 8 tot 12 keer kolven per dag, clusterkolven, rusten, uren huid op huid, masseren, borstcompressie, verwarmen, aanleggen, liters borstvoedingsthee, smerige druppels, zelfs Domperidon via de huisarts, lactatiekundigen erbij en daarnaast; onvoorwaardelijke steun van Niels. Het was niet voldoende. Aangezien Sam na een paar weken op 7x 75cc per dag zat, was mijn voorraad langzaam op aan het raken.

Donormelk ontvangen

Na wikken en wegen, met lood in mijn schoenen heb ik gevraagd of het aanbod van 10 liter moedermelk in de vriezer nog open stond. Ja! Ik kon wel janken van blijdschap! Ons mannetje had regelmatig kunstvoeding gekregen in de eerste weken, maar dat viel hem duidelijk zwaarder dan borstvoeding. Meer last van krampen, moeite met verteren en daarnaast spuugde hij meestal daarvan iets terug. Dit zou hem vast helpen!

Wekenlang, en nog steeds, is er een hele lieve, stoere moeder die éxtra kolft om onze Sam te voorzien van moedermelk. Wat heb ik bewondering voor haar!

Want laten we eerlijk zijn. Dat grote gele monster (kolfapparaat) is mijn grootste nachtmerrie. Ik háát het! Niets zo vreselijk als kolven, maar het is voor een goed doel.

Acceptatie

Inmiddels heb ik een nieuwe kolf gekocht en is mijn productie stabiel tussen de 300-400cc per dag. Dat is iets minder dan de helft van wat Sam per dag drinkt. Het heeft weken, wat zeg ik… maanden geduurd voor ik dit kon accepteren. Ik baalde, ik heb gehuild, ik ben intens verdrietig geweest dat mijn lijf zo weinig produceert. Ik heb een keer of vier geroepen dat ik ermee stop. Met name toen ik gewoon weer begon met menstrueren na 5 weken, omdat daardoor bij iedere cyclus de productie nóg verder daalt. Borstvoeding door een verloskundige, gaat in mijn geval niet enkel over rozen.

Inmiddels heb ik geleerd ‘om te denken’. Ik kolf niet máár 300cc, het is wél 300cc. 300cc gouden melk voor Sam. 300cc antistoffen. Die 300cc heb ík gemaakt. Ik ben er trots op! Mijn lijf is ondertussen zélfs nog in staat om te herstellen; mijn lever, mijn wond, die borstontsteking. Ik vul zijn voeding aan met donormelk en kunstvoeding om te zorgen dat hij voldoende krijgt en dat gaat goed.

Omdenken is mijn nieuwe sport geworden. Eigenlijk best wel leuk. Want dames en heren, laten we eerlijk zijn.