Bevalling van een verloskundige

Vorige week beleefden jullie mijn zwangerschap mee, dus nu is het tijd voor deel 2; bevallen. De bevalling van een verloskundige. Vrijwel direct na het plaatsen van de ballon om 17.00 uur werd mijn buik onrustig. Marieke ging naar huis om de dienst over te dragen aan Ylonka en ik zou opnieuw contact opnemen als de bevalling zou beginnen.

De bevalling begint

Al rond 19.30 uur viel de ballon eruit en had ik regelmatige weeën. Ylonka kwam en Niels hield de geboortefotograaf op de hoogte. Voor Ylonka ook heel bijzonder om de bevalling van een verloskundige te mogen begeleiden.

Ontspannen ving ik de weeën op, op de bal, lopend, onder de douche. Tussen de weeën door vond ik nog ruimte om me te scheren, want ja… dat zou ik de komende weken vast niet meer doen.

Geboorteplan

We namen het geboorteplan (wat tijdens mijn opname in het Alrijne nog even snel in elkaar was gezet) samen met de gynaecoloog door. Dat geboorteplan was nu nóg belangrijker, aangezien ik niet thuis was, de kleine in stuit lag en al bij 33 weken geboren zou worden. Daarnaast wilde ik heel graag geboortefotograaf Jessica erbij. De gynaecoloog en gynaecoloog in opleiding namen alle tijd om de wensen door te nemen. Ook voor hen is het bijzonder om de bevalling van een verloskundige te begeleiden. Met één verzoek konden ze niet mee gaan, aangezien zij zich daar zelf niet bekwaam in voelden. Fijn dat ze dat aangaven en uiteraard was dat voor mij geen probleem. Liever bekwame mensen aan mijn bed, die zich comfortabel voelen in hun handelen, dan onzekerheid op een moment dat het nodig is. Alle neuzen dezelfde kant op, het echte werk kon beginnen.

Ylonka

Gestaag vorderde de centimeters tot halverwege en ik kon het prima opvangen. Ylonka had de grootste uitdaging. Uúúren zocht zij met het CTG apparaat naar de hartslag van onze kleine waterrat. Hij hield het hooguit een paar minuten vol om goed geregistreerd te worden, dus aan Ylonka de dankbare taak om hem te vangen, vóór de verpleegkundige van het ziekenhuis zenuwachtig binnen kwam. Hij had het daar binnen nog prima naar zijn zin, heel fijn!

Weeënstorm

Bij 5 centimeter kon de gynaecoloog niet goed beoordelen wat de ligging van de kleine was en aangezien de ontsluiting niet al te snel vorderde, werd om 05.00 uur ‘s morgens bijstimulatie gestart. Het doel? Dat de kleine mogelijk wat beter tegen de ontsluitingsrand zou drukken. 2 uur later belandde ik in een weeënstorm en had ik alle begeleiding van Niels en Ylonka hard nodig om hiermee te dealen. Toen ik het écht niet meer trok en dacht dat ik dood ging (ja, dat hebben verloskundigen ook gewoon), vertelde de gynaecoloog dat er niets veranderd was. Precies wat ik zelf al dacht. Sterker nog, de kleine was nog hoger gaan liggen en drukte niet tot nauwelijks nog naar beneden.

Naar de OK

Daar was het besluit; een keizersnede. Ondanks alle pogingen om de weeën te stoppen, mocht ik nog 2,5 uur ‘genieten’ van de weeënstorm tot er eindelijk een OK vrij was. Als ik vooraf wist dat dit nog zo lang zou duren, nam ik de pijnstilling, die mij meermaals werd aangeboden. Achteraf ben ik blij en trots dat dit tot dat moment niet nodig was.

Keizersnede

De keizersnede verliep snel en ongecompliceerd. Enig minpuntje was dat Jessica alsnog níet mee mocht de OK op. Nou ja… minpuntje? Ik heb gesmeekt tijdens mijn weeënstorm, maar de anesthesist had er even geen zin in. Dat was echt een flinke tegenvaller. Uiteindelijk mocht Ylonka wel mee de OK op en heeft zij gelukkig alle foto’s met onze diensttelefoon gemaakt. Maar goed, de keizersnede… Wat bleek? De kleine was tijdens de bevalling dwars gaan liggen en daarom vorderde de ontsluiting niet meer verder. Zélfs met 33 weken schijn je er dwars niet uit te kunnen… Ik mocht meekijken met de geboorte van onze zoon Sam en ze hebben Sam 5 minuten bij me gelaten tot de navelstreng was uitgeklopt. Wat een bijzondere 5 minuten waren dit! Ik was bevallen.

Hoera een jongen!

Een zoon; na 7 maanden wegkijken bij alle echo’s wisten we het nu eindelijk! Wat een ontlading en liefde; onbeschrijflijk!

Daarna het onvermijdelijke, pijnlijke moment dat Sam en Niels naar de kinderafdeling gingen en ik alleen (gelukkig met mijn lieve collega Ylonka) achterbleef op de OK. Sam werd bij 33 weken geboren en woog 2000 gram precies. Gelukkig heeft Jessica alles vastgelegd wat er met Sam in de tussentijd gebeurde. Door drukte op de OK en verkoever, was ik pas 2 uur later zelf weer bij Sam. Uitgeput, maar dolgelukkig. Het genieten kon beginnen!

Foto’s

Ik ben heel erg dankbaar voor alle foto’s van de bevalling en daarna. Zo kan ik nog vaak terugkijken naar deze bijzondere ervaring. De bevalling van een verloskundige gaat niet per se over rozen, maar is daarom niet minder mooi. En voor wie het wil weten… Dat bevallen zou ik zó weer over doen. Alleen dan hopelijk wel gewoon via de natuurlijke weg.

Heb je zelf ook een bevallingservaring of ervaring met onze zorg? Deel deze dan met ons via info@vivre-voorverloskunde.nl. Stuur een mooie (liggende) foto mee en wij plaatsen hem op de website! Is dit teveel werk? Een recensie op Google, Facebook of Zorgkaart Nederland vinden we ook heel leuk.