“Borstvoeding, fundering voor het leven” is het thema van de Wereld Borstvoeding Week 2018. Deze week (1 t/m 7 augustus 2018) staat in het teken van de borstvoeding. In een wereld vol ongelijkheid, crisis en armoede is borstvoeding de fundering voor een levenslange gezondheid voor baby’s en moeders.  

Deze week posten wij dagelijks een blog over borstvoeding.  

• 1 augustus: Voorbereiding tijdens de zwangerschap 
• 2 augustus: Verloskundige aan het woord 
• 3 augustus: Kolven en moedermelk bewaren
• 4 augustus: Borstvoeding, meer dan voeding alleen 
• 5 augustus: Feiten en fabels
• 6 augustus: Cliënt aan het woord 
• 7 augustus: Hulp en extra informatie over borstvoeding

Cliënt aan het woord
Als je zwanger bent, verandert er niet alleen van alles in jezelf, de wereld om je heen verandert misschien nog wel meer. Het wonder van het leven, er groeit een baby, nieuw leven, in jou, wat een enorme verantwoordelijkheid!

Toen ik ruim 10 jaar geleden voor het eerst moeder werd, had ik nog geen idee hoe het zou zijn om mijn kindje daadwerkelijk zelf vast te houden. Mijn zwangerschap verliep op zijn zachtst gezegd niet geheel vlekkeloos, ik belandde met een medische indicatie in het ziekenhuis, maar één ding was voor mij vanzelfsprekend: ik zou onze dochter zelf gaan voeden.
Google was tijdens mijn zwangerschap mijn grote steun en toeverlaat (ik kreeg op een gegeven moment zelfs een Googleverbod van de gynaecoloog) en als je gaat googelen op de voordelen van borstvoeding, dan kom je oneindig veel pluspunten tegen. Daarnaast had de enthousiaste lactatiekundige tijdens een informatieavond over borstvoeding deze pluspunten nog eens bevestigd. Waar mijn partner zich ten diepste afvroeg of hij mijn borsten ooit nog los kon zien van melk, baby en zoogkompressen, hing ik spreekwoordelijk gezien aan haar lippen.
Het feit dat borstvoeding zoveel meer is dan alleen ‘eten en drinken’, maar ook het beste middel is voor troost, geborgenheid én het versterken van het immuunsysteem, dat klonk mij als muziek in mijn oren.
Niet zo heel raar eigenlijk, de mens gaat al een aardig tijdje mee en kunstvoeding bestaat pas sinds een kleine 100 jaar. Kortom, deze mama-in-spé stond er dus voor 100% achter om straks na de bevalling borstvoeding te gaan geven!

Toen was het grote moment daar! Na een heftige bevalling van 21 uur kon ik eindelijk onze prachtige dochter in mijn armen sluiten.

Terwijl ik nog bij lag te komen, wilde zij maar één ding: borstvoeding.

Hoewel ik me voorbereid had (althans, op niveau “voor de eerste keer mama”) op de theorie achter borstvoeding, vond ik het idee dat ik nu zelf mijn kindje in leven zou gaan houden met mijn eigen borsten, waaruit ook daadwerkelijk melk zou moeten gaan komen, toch wel even een dingetje. Mijn vertrouwen in de theorie was groter dan mijn vertrouwen in de praktijk.
Daarnaast ontwikkelden zowel mijn dochter als ikzelf koorts vlak na de bevalling, als gevolg van de ruggenprik die ik gekregen had tijdens de bevalling. Onze dochter kreeg daarop preventief antibiotica toegediend d.m.v. een infuus en lag de eerste 3 dagen op de Medium-care ter observatie.
Mijn roze wolk was op dat moment ver te zoeken en de “horrormonen” hadden vooral de overhand gekregen op mijn algehele gemoedstoestand. Ik ontwikkelde een enorm schuldgevoel vanwege het feit dat ik gekozen had voor een ruggenprik en dat zij daar nu lag met een infuus in haar arm. Ik had op dat moment ook nooit eerder gehoord dat je een bevalplan van te voren kunt opstellen  met jouw wensen daarin (zoals bijvoorbeeld duidelijke communicatie) en als -voor het eerst mama zijnde- liet ik eigenlijk alles maar over mij heen komen.
Na 3 dagen werd onze dochter gelukkig kerngezond verklaard,  mochten wij naar huis en werd ik behoorlijk onzeker in mijn eigen “kraam” bed gelegd.

En toen was zij daar… mijn grote held, steun en toeverlaat, mijn bekwame, liefdevolle, geduldige, ervaren, geweldige kraamverzorgster Ina, toegerust met een hele deskundige, maar vooral ontspannen kijk op borstvoeding.
Omdat ik in het ziekenhuis mij vooral bezig had gehouden met kolven, kolven en nog eens kolven en amper echt live had kunnen voeden, had ik er eigenlijk geen vertrouwen meer in dat ik mijn dochter nog volledig aan de borst zou krijgen, ze had immers voornamelijk borstvoeding (gecombineerd met kunstvoeding, omdat ze niet teveel mocht afvallen vanwege de antibiotica) uit een fles gekregen en ik had uiteraard gegoogeld over speen/tepel verwarring.

Wat de magische woorden van Ina voor mij waren: “jij gaat lekker liggen, jij gaat ontspannen en je gaat de weegschaal even laten voor wat het is”. De momenten dat ik in het ziekenhuis zelf mocht proberen te voeden, was het verzoek van de kinderarts dat ik mijn dochter voor en na de voeding zou wegen.  “Het gaat nu prima met je kindje, jullie mochten naar huis, het gaat goed met jou, jullie zijn een team en jullie kunnen dit.”
BAM! Ik hoorde de klokken luiden! Ik zag sprankeltjes hoop gecombineerd met confetti door de lucht vliegen en kon eindelijke een beetje ademhalen. Dit was voor mij het recept voor een beetje zelfvertrouwen dat dit goed zou gaan komen. In de dagen daarna leerde ik voeden op verzoek (ik mocht een minimum aanhouden van 8x per 24 uur en geen maximum aantal voedingen), mocht ik ontspannen, heb ik de kolf compleet aan de kant gezet (wat een genot) en kwam de voeding meer dan overvloedig op gang en hadden we een techniek ontwikkeld alsof we nooit anders hadden gedaan. Mijn baby groeide als kool, was tevreden, we genoten van huid-op-huid contact en zorgden voor de nodige rust (met dank aan manlief) voor wat betreft hangkraamvisites. Borstvoeding zou dit komende eerste half jaar mijn prioriteit numero uno worden.
Dat leren kijken naar, het leren vertrouwen op je eigen lichaam en een hecht team gaan vormen met je kindje dat is een proces, dat kost tijd en heeft zeker de eerste keer dat je moeder wordt goede begeleiding nodig.
Wat mijn redding op dat moment was, was echt de juiste begeleiding en het vertrouwen wat zij had in mij en mijn kindje, op het moment dat dat vertrouwen bij mij ver te zoeken was!
Uiteindelijk (lees: wat ik van te voren nóóit verwacht had van mijzelf) heb ik mijn dochter ruim 18 maanden zelf gevoed.

Na onze oudste dochter, mochten wij nog 2 dochters en een zoontje verwelkomen in ons gezin. Ik heb altijd gevoed op verzoek, tot zij allemaal rond de 18 maanden waren.

Ik heb daar intens van genoten, ook al was ’t soms zwaar, eerlijk is eerlijk.

Borstvoeding is dat wat de mens al tienduizenden jaren in leven heeft gehouden. Het is de natuur. Zorg echt dat je je goed voorbereid en voorkom onbeantwoorde vragen of zelfs paniek, zoals ik die de eerste keer dat ik moeder werd heb ervaren. Schakel onmiddellijk professionele hulp in op het moment dat jij pijn voelt tijdens het voeden, dat jij je onzeker begint te voelen (je hebt een moeder instinct) of onverklaarbare koorts ontwikkelt.

Vivre, praktijk voor verloskunde en echoscopie heeft een borstvoedingscertificaat. Dit betekent dat je gegarandeerd een goede borstvoeding begeleiding krijgt.

Of je nu een kinderwens hebt, zwanger bent, gaat bevallen, in het kraambed zit of meer informatie wilt over anticonceptie en het plaatsen van een spiraal; bij ons ben je aan het juiste adres. Meld je hier aan!
De praktijk is gevestigd in Alphen aan den Rijn, maar ook als je in de omliggende dorpen woont, kunnen jullie je bij ons aanmelden. Denk hierbij aan Ter Aar, Langeraar, Aarlanderveen, Rijnsaterwoude, Woubrugge, Hoogmade, Zwammerdam en Boskoop. Woon je niet in één van deze dorpen, maar wil je wel heel graag bij ons komen voor verloskundige zorg? Dan kun je ons altijd bellen om te informeren naar de mogelijkheden.